EREMUS

I.

EREMUS

ins. circa Lemnum, ubi philoctertis Ara cum aeneo serpente. Steph. Item regio Aethiopiae ad lacum Arthatam Aelian. Hist. An. l. 17. c. 40.

II.

EREMUS

seu ad Eremitas, Germ. Einsidlen, Abbatia et Monast. celebre D. Virginis, in Helvetia, cum tit. Princip. cuius historia haec est. Sub Carolo Mag. vel Ludovico Pio Imp. Berchtoldus Comes Sulgoviae, ad Danubium, Meinradum fil. unicum, in Monasterium Benedictin. Richenoviense misit, ut ibi monasticae vitae vacaret: qui solitudinis amore fervens, indemox in Helvetiam abiit, in Adulis ad lacum Tigutinum, Etzel vulgo, sede sibi electâ. exin penitius solitudinem ingressus, post Lacum, ad laevam Limagiripam, locum rum senticetis tristique umbrâ horridum, tenebrosa Silva dictum, colere coepit, casulâ ibi exstructâ, occisus A. C. 863. Hinc cum per Ann. 60. nullus loco incola eslet, corruit casa, donec Eberhardus Decanus Capituli Argentinensis, A. C. 923. codern se contulit, et eremiticam profeslus, Mainradi domunculâ reparatâ, sacellum quoqueve ibidem exstruxit. hunc Gregorius Angliae Regis fil. ex cepit, ob Ottone Mag. affine suo Princeps et Abbas creatus, reditibusque maximis auctus. Accessêrunt mox indulgentiae et favor Pontificum, quibus Abbatum opes non parum crevêrunt. A quo tempore usque ad Ludovicum Plaurerum, qui obiit A. C. 1544. nemo Barone minor ad Praelaturam loci, neque in Capitulum alii, quam nobiles admissi sunt. Stiumpf. Chron. Helvet. l. 6. c. 21. His diuturnum cum Suitiis bellum fuit, ob limites ab Ottone retro laudato Suitiis, et fratribus Monasterii constitutos: a quibus illi A. C. 1044. apud Henricum Ill. Imp. accusati, confirmantelicet hoc Ottonis dectetum, invitis Abbatibus, in poslessione veteri permansêrunt. Rursus itaqueve A. C. 1144. a Rodolpho Abb. coram Conrado II. accusati, et condemnat, cum nihilominus minus parere recusarent, bellum ortum est, quod tandem annitente Rodolpho Rapersuitae Comite, in pacem desiit, A. C. 1217. Sed post annos 50. novis litibus, belloqueve, quod Ann. 44. duravit denuo exorto, captum a Suitiis coenobium est, A. C. 1313. Accessit nova dissensionum occasio, quod Suitii Ludovico Bavaro Imp. A. C. 1314. electo contra Fridericum Austrium adhaererent, unde huius operâ accusante ipsos Abbate, ab Ep. Constant. excommunicati, et a Curia Rotwilensi proscripti: sed ab Ludovico Imp. exempti ptoseriptioni, et Communioni Ecclesiae restiuti sunt. Mox Leopoldus Austriacus contra Pagos incitatus, suo damno, cum illis rem gessit, praelio victus A. C. 1315. initio fugae ab Abbate Eremitano facto: tum prima foederis Helvetii fundamenta iacta sunt. Post haec induciae fuêrunt, quae tandem pace terminatae sunt. A. C. 1350. sub Abbate Henrico Brandisio. Advocatia Coenobii postmodum Suitiis concessa est, a Sigismundo Imp. A. C. 1433. incendio tantum non penitus absumpti, cum villa cognom. et Basilica, A. C. 1509. Sub Abbate Conrado Rechbergio postmodum, cum Diepholtus Geroltseckius, Abbatiae Advocatus, gustatâ Evangelii dulcedine, Lutherum et Zuinglium magni faceret, insidiis impetitus, hinc discessir, etc. Idem l. 13. c. 2. Simler. de Repub. Helvet. Abbas hic Eremitanus, etiam Eschenzi, in Turgea, dominus est. Idem.